Wim Hagemans
Wim Hagemans
  • Home
  • Biografie
    • Genealogie
    • Kinderjaren
    • Oorlogsjaren
      • Werkkampen 1944 - 1945
    • 1945 - 1960
      • De Robbedoezen
        • Collega's
      • Mathilde
    • 1960 - 1975
      • Jeanne
    • 1975 - 1990
    • 1990 - 2005
      • Moderne Sprookies
    • 2005 - 2009
    • Curriculum Vitea
      • Exposities
  • Aquarellen
    • Diversen
    • Bloemen en planten
    • Boten
    • Buitenland
    • Dieren
    • Eilanden
    • Landschappen
    • Personen
    • Rivieren
      • Amsterdam-Rijnkanaal
      • De Lek
      • De Vecht
    • Stads- en Dorpsgezichten
      • Utrecht
    • Zee en ander water
      • Zeeland
      • Zuiderzee
      • Diversen
    • Abstract
      • Personen Abstract
  • Foto Collectie
  • Dichtbundels
    • Bundel 1
    • Bundel 8
  • Contact
  • Voortgang project
  • Zoeken

2005 - 2009

 

Laatste jaren.

 

Nog maar net bekomen van het overlijden van zijn dochter, wordt de vrouw van zijn jongste stiefzoon ziek en komt te overlijden. Ze is veel te jong als ze overlijdt. Jeanne kan zich er niet bij neerleggen, dat haar geliefde schoondochter zo jong is overleden en dat ze haar nog jonge kinderen heeft moeten verlaten. Wederom kinderen die een ouder moeten missen. Haar zoon zijn vrouw verloren. Hield het dan nooit op?

Eind 2006 wordt Jeanne ziek en ook zij overlijdt.

 

Wim heeft het er moeilijk mee. Hij mist Jeanne verschrikkelijk. Zijn kleindochters gaan regelmatig bij hem langs en zo nu en dan blijven ze slapen. In eerste instantie lijkt het zijn schoonfamilie niets, twee van die jonge meiden in zijn huis. Echter Wim geniet intens van zijn kleindochters. De ietwat bekoelde relatie tussen hen, wordt een warm verbond  Wim gaat nog regelmatig naar een concert en de dames gaan op zondagmiddag met hem mee. Wim barst zowat uit z'n jas van trots als hij bekenden tegenkomt. 

 

Ouder worden is:

Je optrekken op de WC

aan de beugels

die voor je oma geplaatst zijn.

 

Wim Hagemans

Naar boven
Delen Tweet Share Pinnen Delen

Ijdele hoop

 

Soms meent hij wel haar stem te horen
dan is 't als roept ze hem bij naam
als in de tijd toen ze tezaam
nog waren. En in tijd verloren

Soms hoort hij wel haar voetstap klinken
haar stille lopen door het huis
wat pangerinkel bij 't fornuis
nog steeds in touw voor eten, drinken

Soms kan hij haar figuur ontwaren
bij wat gerommel in de tuin
in 't voorjaar, of als lover bruin
de grond dekt met een bed van blaren

soms is het of hij haar ziet lopen
net terug van de supermarkt
even is onrust in zijn hart
maar dan ziet hij het ijdel hopen

Soms is het of ze net ontgleden
is. Ondanks 't verstrijken van de tijd
Soms is er haar aanwezigheid
maar weldra wint het nuchter heden.

 

Wim Hagemans

Niets van deze website mag, zonder toestemming, gebruikt worden.

Auteursrecht erven Wim Hagemans. Tenzij expliciet anders staat vermeld.

© 2018 - 2020 Wim Hagemans