1990 - 2005
Wim exposeert regelmatig in Utrecht en omgeving, ooit heeft hij een expositie in Luxemburg gehouden.
Hij begint met het bundelen van zijn gedichten, om deze bundels in eigen beheer te verspreiden. Hij maakt er 41. Elk gedicht tikt hij zelf uit. Eerst op de typemachine, later op de computer.
Wim schreef naast gedichten, ook teksten voor liedjes, limericks en korte verhalen.
Assepoes
Dur wassun aordig messie met twee bobbels in dur bloes
Zu hattun kwaoie stiefmoeder en hiette Assepoes
En twee haaje van zussies wel heul astrant en lui
Want Assepoes mos altijd werreke in dur ouwe trui
Entoe in Februari wasstur een heul groat bal
De mooiste griet mog daor trouwe met Prins Carnaval
Die twee krenge van zusters die mochte dur wel heen
Maor Assepoes die schrobbe mos bleef heulemaol alleen
Entoe kwaamdur een fee die allus uit der hande trok
En zee:”Maar jij gaot ook met deuze mooie minirok"
Opeens stondur een roolsroys voor mettun dure sjuffeur
En optur glaoze schoentsies zo gong ze dur vandeur
Ze danste opput bal steeds de lambada met de prins
Die wier hardstikke verlief opdur't was ook een jofel mins
Maor toe de klokke taolluf sloege mos zu gauw weer weg
Want anders gongut fout zo hat de goeie fee gezeg
Maor indu haas hetzu dur glaoze schoen verlore op de trap
De Prins hattum gevonde dat was juis de goeie grap
En oppun dag toe kwaamtie met die schoen die brave man
Alleenig Assepoes die kon dat maotsie vierendertug an
Dur zusters droege zesunveertig met pijn. Da's gauw klaar
Dus van jeloersheid sprong de stieffamilie zo maor uitmekaor
Prins Carnaval die was vanzelluf baos vannun fabriek
Hij trouwde toe met Assepoes zu woandetoe heul sjiek
Zu kreeg un dochter ennun zoon, un wens van rijkelui
En hoefde nooit meer wattu doen in geen ouwe trui.
Dit issut einde lieve kindre luister noar wat ik zeg
Werruk steeds hard dan komp de fee die brenk allus tereg.....
Wim Hagemans
Gezondheidstechnisch ging het eind jaren negentig, minder goed voor Wim. Hij kreeg steeds meer hinder van lichamelijke problemen. Het lopen ging minder makkelijk, tot hij na de eeuwwisseling alleen nog met een kruk kon lopen. Fietsen kon hij nog wel, en hij ging dan ook dagelijks een rondje fietsen, al of niet met schetsboek in de tas.
Privé zijn er ook droeve zaken; een van de kinderen van zijn oudste stiefzoon komt tragisch te overlijden.
Zowel zijn dochter, adoptief zoon en jongste stiefzoon doorleven, net als hij een scheiding.
De relatie met zijn adoptief zoon verwatert meer en meer, zijn dochter raakt meer en meer de weg kwijt en komt in 2004, ze is dan 50 jaar, te overlijden.